Dom Sue przy ul. Tajemnic 66

- Nie, jedzenie dostaje z zewnątrz. Jak by jadła nasze rzeczy szybko by zginęła.- Powiedziała z roztargnieniem. Sama nie była do końca pewna, ale przecież jej nie porzuci.

-To dobrze- Powiedziałam uspokojona że zwierzątko nie je niczego z tond.- Chyba już przestało tak wiać morze pójdziemy się przejść?

// Waste może przez ż, a nie rz.//
- Dobra. - Powiedziała i wstała zbyt energicznie. Biała kotka spadła na ziemie i spojrzała na nią z wyrzutem.- Pójdę tylko po bluzę, tobie też mogę przynieść.- Mówiąc to zamieniła się w ptaka i poleciała na górne piętro. Chwyciła dwie białe bluzy w dziób i zleciała z nimi.- Trzymaj, oddasz mi jak będzie ciepło.- Powiedziała podając jej ją.

-Dziękuję- powiedziałam radośnie podbiegając do drzwi. Chciałam się trochę poruszać.
-To gdzie idziemy?- powiedziałam wychodząc jednocześnie na zewnątrz i zakładając bluzę.
WSZ

Sue założyła bluzę i podążyła za nią.
- Może do lasu?
Zaproponowała zamykając drzwi.
//WSZ//

Sue podeszła pod drzwi. Otworzyła je i poczekała aż Missa się dowlecze.

Missa weszła rozejrzała się wokół.
- Jest dokładnie tak jak widziałam je w bibliotece.
Po czym uśmiechnęła się w kierunku Sue.
- Czyli przytulnie...
Po czym popatrzyła do przodu.
- O! Masz kota... fajny.
Następnie usiadła na krześle. Ziewnęła lekko. Powtórnie
ponawiając uśmiech.

- Dzięki, choć położysz się u mnie a ja w tym czasie wyszykuje ci pokój.- Powiedziałą i ruszyła po schodach do góry. Weszła do sypialni i pokazała łożę.

Missa lekkim ruchem opadła na łóżko.
Przymknęła oczy i tak powoli pogrążała się
w odpoczynku.
- Dziękuje.
Powiedziała cicho do Sue.

- Nie ma za co.
Powiedziala i przymknela drzwi. Ruszyla do pokoju naprzeciwko. Otwozyla okno i wytarla je. Sciagnela posciel z luzka. Materac wytrzepala. Wziela brudne szmaty i zniosla je na dol. Na gore wrucila z czyska posciela. Zascielila dokladnie luzko. Wziela sie za wycieranie kuzy z mebli. Gdy doprowadzila pokoj do czystosci ruszyla do Missy. Jednak nie miala serca by jej przeszkodzic. Sama zleciala na fotelu w salonie. Przykryla sie kocem i przysnela.

Missa po paru godzinach wstała i rozejrzała się
po mieszkaniu. W końcu doszła do salonu popatrzyła
na spragnioną odpoczynku Sue i postanowiła jej póki co
nie wybudzać. W tym czasie doszła do kuchni. Tam zrobiła
śniadanie dla niej i Sue, oraz gorącą herbatę. Poczekała, aż
lekko wystygnie i poszła do salonu. Lekko szturchnęła dziewczynę
mówiąc:
- No Sue.... Ty leniu... Czas wstawać!
Po czym uśmiechnęła się przepraszająco ukazując jej oczom śniadanie.
- To w ramach podziękowania, że mnie tu przenocowałaś...
Następnie usiadła koło anielicy i zaczęła pałaszować.

- Oh wiesz, ze nie musialas. Mozesz tu spac dopuki nie znajdziesz domu dla siebie.- Mowiac to chwicila talez ze sniadaniem. Pomalu zaczela jesc.

Missa przeżuwając jedzenie skierowała
wzrok na Sue.
- Wiesz musisz mi opowiedzieć co robiłaś tutaj przez ten
rok. Póki ja kosztowałam jeszcze życia śmiertelnika.
Po czym usiadła na krześle po turecku.

- Eh, jestes pewna?- Zapytala nie chetnie, jednak gdy zobaczyla jej wzrok zaczela mowic. - Tak po krutce. Po smierci przyszed taki kolo i powiedzial ze wyczowa we mnie temperament. Bylam archaniolem cienia. On tez. Powiedzial, ze pomoze mi sie odnalezc. Wiec ja poszlam za nim. Pokazal mi jak zabijac i brac z tego moc. Jak zapomniec o bolu, nienawisci, ogolnie pozbawic sie uczuc, uczycia bola. Sprawiaja ze jestesmy slabsi. Gdy moja potego byla porownywalna do jego, dal mi ostatnie zadanie, mialo sprawic, ze moja moc dorowna jego. Mialam zabic Margaret. Oczywiscie nie zrobilam tego. On jednak chcial jej zrobic krzywde. Stanelam z nim do walki. Oczywniscie wygralam. I stalam sie struzem, a potem trafilam tu.- Zakonczyla.

Missa otworzyła szeroko oczy.
- Nie myślałam, że aż tyle przeżyłaś w
tylko jeden rok kiedy mnie nie było.
Po czym spojrzała na podłogę i lekko skrzywiła
minę.
- Wiesz... chyba pół roku przed... no... hymmm.
Moją śmiercią... <chwila ciszy>
Miałam sen. Byłaś w nim ty, ale miałaś czarne skrzydła
i walczyłaś z jakimś czarno odzianym mężczyzną i też
w ciemnym koloru skrzydeł.
Walczyłaś tam z nim, a obok was była Margaret.
Niestety nie widziałam końca, no cóż obudziłam się.
Ale dobra. Przejdźmy do rzeczy. Chodzi mi o to, że to co ci teraz
opisałam... jest prawdą?