KP Raven'a

Imię: Raven {Kruk}

Wiek: 16 lat

Rodzina: Rodzice pozbyli się go już dawno temu. Teraz on ich nienawidzi. Rodzeństwa nie miał nigdy, żadnych wujków i cioć. Poza rodzicami nie miał nikogo.

Charakter: Raven jest bardzo wredny. Nienawidzi całego świata, każdego człowieka. Jest dość ponury, mało rozmowny. Zawsze stara się zachować spokój, gdyż w życiu po życiu obiecał sobie poprawę. Uwielbia być sam, napawać się ciszą. Kiedy wpadnie w szał, staje się osobą bez skrupułów. Nadal chętnie by zabijał… Krzywda wprawia go w stan zadowolenia.

Wygląd: Raven jest dość wysoki. Ma błyszczące złowieszczo oczy, z których jedno jest brązowe, drugie niebieskie. Jest chudy, nawet wychudzony. Mimo wszystko widać u niego mięśnie. Ma średniej długości czarne włosy. Zawsze nosi przyciemniane okulary, skórzaną kurtkę, przetarte dżinsy i biały podkoszulek.

Rodzaj Anioła: Nocna Zmora
Zwierzę w które się zamieniasz: Pies (Doberman)

Historia: Raven urodził się w patologicznej rodzinie. Dzieciństwo to dla niego niezapamiętany okres życia. Niewiele z niego pamięta. Wie tylko, że była to dla niego przeplatanka bólu i smutku. Okrutni rodzice wygnali go z domu, gdy miał siedem lat. Długo pałętał się po świecie. W końcu dołączył do jakiegoś gangu. Nie pił, nie palił, nie klął… Dbał o siebie, jednak mieszkał na ulicy. Musiał podkradać jedzenie ze straganów. Któryś ze sprzedawców to zauważył. Chciał wezwać policję. Raven nie myślał co robi, złapał za leżący na stole nóż i wbił go w gardło człowieka. Krew trysnęła na niego, obserwował jak mężczyzna umiera… Najpierw się bał, potem strach minął, podobało mu się. Zabijał regularnie, zawsze gdy miał okazję. Na początku nożem, potem zakupił lepszą broń. Jednak nadal nie robił nic złego poza tym. To był jego nałóg. Z lubością obserwował gasnącą iskierkę życia, robił to tylko dla tej jednej chwili. Uznany za seryjnego mordercę, stał się jednym z najbardziej poszukiwanych. Kazali mu się poddać, ale on tego nie robił. Któryś z policjantów, może nawet z oddziału anty terrorystycznego, zastrzelił go. Gdy umierał nie czuł bólu, czuł tylko dumę. A umierał długo, wszystko zaczęło się o poranku, a gdy umarł widział zachodzące słońce. I stanął przed bramą zaświatów. Obiecał sobie poprawę…
Akcept~ Sue