Polana magicznych zawilców

To jest kraina ciemności, lecz i tu światło
znalazło sposób by się odrobinę przebić.
Jest tu wiele świecących zawilców koloru lekko
filetowego zmieszanego z niebieskim. Na tej polanie
można usiąść i podziwiać piękny nie powtarzalny widok.

Chłopak o rudych włosach i czarnych skrzydłach wszedł na polanę. Znalazł dogodne miejsce i położył się. Zapatrzył się na gwiazdy.

Missa spacerowała po polanie. Rozglądała się dookoła
wpatrując się w najciemniejsze zakamarki. Miała na sobie dziś
czarną sukienkę do kolan. Szła tak jeszcze chwile, aż zauważyła
ciemny cień leżący na polanie. Bez chwili zawahania podeszła do
powoli. Po czym przysiadła się koło niego. Przez chwile nic nie mówiła, ale
postanowiła w końcu coś powiedzieć. Miała wrażenie, że chłopak jej nawet
nie zauważył.
- Ja też lubię ciemność, a zwłaszcza to, że nocą razem ze przychodzącą
ciemnością przychodzą gwiazdy. Można je podziwiać godzinami...
Po czym wzdychnęła do góry.

Matt spojrzał na przemawiającą.
- Witaj. Jak masz na imię?
Zapytał patrząc na nią swoimi czerwonymi oczami.

Na dziewczynie można teraz było ujrzeć lekki uśmiech.
- Missa... Wiesz nie musisz mi mówić jak ty się nazywasz.
Po prostu to wiem
Po czym dalej podziwiała gwiazdy.

- O kej to co mam powiedzieć?
Zapytał siadając. patrzył na nią i na gwiazdy.

- Hymmmm.... Po prostu bądź sobą.
Lekko się zaśmiała.
- Hymm.... Nie wiem jednego. Jak tu trafiłeś?
Przysunęła się blisko niego i usiadła po turecku.

- Z frunąłem z nieba.
Powiedział i roześmiał się.
- A ty co tu robisz? No poza podziwianiem gwiazd? Co cię tu sprowadza?
Tyle pytań a pewnie jedna odpowiedz.

Missa przyglądała się chłopakowi.
- Poszukiwałam duszy do rozmowy, lubiącej ciemność jak ja...
Po czym położyła się na trawie.
- Powiedz mi prawdę. Jak umarłeś?

- Eh zmowy, czemu wy wszystkie o to pytacie? No więc Wiesz, alkohol, narkotyki... No wiesz nie pamiętam dokładnie.
Powiedział przeciągając.

Missa uśmiechnęła się lekko.
- Wiesz każda z nas jest taka sama!
Po czym usiadła znów po turecku.
Wyrwała z ziemi jeden kwiat.
Powąchała i rzuciła na podmuch wiatru.
Spojrzała znów na Mat'a.
- Jeżeli chcesz wiedzieć... moja śmierć praktycznie niczym
nie różniła się od twojej.
Znów spoglądnęła na gwiazdy.
- Ile masz lat, może i tu on nie ma znaczenia, ale można pytać
prawda?

- 16, no wiesz myślę, że ty podczas umierania nie uprawiałaś sex-u. Prawda?
Powiedział cicho. Może nie usłyszy końcówki.

- Hymmm... a jednak pamiętasz.
Zaśmiała się lekko.
- Ty wstręciuchu! Ja wszystko wiem jestem wyrocznią!
Ale nie akurat miałam szczęście...
Znów położyła się blisko chłopaka.

- No wiesz pamiętam tylko tyle. A no i bul. Fajnie, że jesteś wyrocznią.
Uśmiechną się i odchylił głowę do tyłu. Ręką zaczesał włosy do tyłu. Przymknął powieki.

Missa spojrzała na niego przez chwile jej oczy zmieniły barwę.
Były białe, a jej twarz była bez żadnych emocji.
- A więc jesteś archaniołem cienia.
Po czym wróciła do krainy ciemności.
- Ojoj masz tu brata, coś ci to chyba nawet pasuje...