Komnata Królewska

- Tak... No czy ja wiem. Archanioły dobra bronią
tylko słabszych. Trzeba by było mu nieźle dopiec.
Po czym odwróciła wzrok.
- A tak wracając do po przedniejszego tematu...
Uważasz mnie za tchórza?!
Następnie wturlała się na chłopaka. Przetrzymując
go lekko z góry wybuchła śmiechem.

- Nie byle tylko ciekawy co powiesz.
Powiedzial ze smiechem, poddajac sie jej.

Missa lekkim susem zeszła z Mat'a.
- Czy my jesteśmy normalni?
Powiedziała wzdychając patrząc do góry
leżąc na plecach.

Wyszedłem zza rogu i odpowiedziałem.
-Przepraszam za to że chowałem się za rogiem. Po prostu nie byłem pewien czy mogę podejść. Nazywam się Lucyfer, a wy?- Spytałem ich. Właściwie już wiedziałem, wszystko wynikało z ich rozmowy, chciałem się tylko upewnić.

- To jest Missa.
Powiedzial wskazujac na dziweczyne obok siebie.
- a ja jestem Matt.
Usmiechna sie do dziewczyny.
- Stanowczo nie jestesmy normalni.
I rozesmial sie.

-To już wiem, z daleka było słychać.-Powiedział Lucyfer uśmiechając się przyjaźnie.
-Miło mi was poznać.

- Mi tez milo pozmac, swojego nowego wroga.
Powiedzial przedzezniajac go. Polozyl sie na plecach tuz kolo Missy.
- siadaj, musze wiedziec z kim bede mial do czynienia i kto bedzie moja nowa zabawka.- rozesmial sie.

-Ciekawe widać bardzo lubisz się bawić kosztem innych. wybacz ale ja nie widzę w tym nic ciekawego. A i zostać zabawką nie mam w planach.-Odparłem spokojnie siadając swobodnie na łóżku koło Matta.

Matt podlozyl rece pod glowe.
- Zapowiada sie zabawa.
Odparl wesolym tonem. Bawila go taka upartosc. Ten chlopak bedzie stal w obronie slabszych. A on bedzie uprzykrzal zucie tum slabszych. Tajemniczy usmiech pojawil sie na jego twarzy. Ale najpierw zaprzyjazni sie z tym pawiem. A potem... zajdzie mu za skure. Ale jak to rozegrac, trzeba zagrac tak by on nie zauwazyl ze sie nim bawie. Juz to robie. Od kiedy zaczol sie byntowac. Zaczyna sie robic ciekawie.

-Zabawa? To się jeszcze zobaczy.-Powiedział takim tonem że to mogło znaczyć cokolwiek.
-Długo tu już jesteście?-Spytał zamyślony.
Faktycznie morze być zabawnie. Co prawda bul i strach innych nie bawiły Lucyfera, ale przy takiej ilości archaniołów cienia będzie musiał się strasznie szybko przemieszczać.

- Dosc dlugo.
Powiedzial zamyslony. Spojzal na anielice a potem na Lucyfera. Ukladal jakis plan w glowie. I na kazda kolejna mysl delikatny i krotki usmiech pojawial sie na jego twarzy.
// moze nie morze //

-Dość długo mierzone miarą naszą czy ludzi?-Spytał by wyjaśnić tą nieścisłość. Sam zastanawiał się nad czymś innym.

- A czy to wazne?
Chlopak udal zniecierpliwienie.

-Nie. Nie ważne.- Odpowiedziałem zastanawiając się chwilę.
-Ja po prostu nie lubię nieścisłości.-Dodałem po dłuższej przerwie.

- No, tak mamy tu zawsze idealnego, uczynnegi i znajacego na wszystko odpowiedz.
archaniol zakpil z niego.