Wgłębienie Niespełnionych Marzeń

- To kim ty jestś dla mnie.
Zapytał przeciągając słowa. Zdziwił się reakcją chłppaka.

Chłopak przełknął głośno ślinę. - Nikim! - odparł, już spokojnie. To była prawda... Zawsze był traktowany jak nic... Unikał patrzenia na Matt'a, wodząc wzrokiem po ziemi. - Kiedyś byłeś moim bratem - wyjąkał w końcu, wiedząc że tego nie uniknie.

- A, z tąd to podobieństwo.
Powiedział zamyślony.
- I co może opowiesz mi coś o naszym życiu.
Teraz zaczą sobie przypominać.
- Toboe? Tak
Powiedział jak by do siebie.
- Za pewne.
Znowu powiedziałdo siebie.

- Nie ma mowy - warknął, odwracając się plecami do brata. Nie chciał, nie mógł... Tyle myśli wirowało mu w głowie, nie mógł się skupić. Od czasu do czasu spoglądał w stronę Waste, nawet jej prawie nie pamiętał.

- Dlacego?
Sam sobie przypominał. Łzy młodszego brata, jego bul. Uśmiechną się.

Toboe odsunął się trochę, niemal wbijając w ścianę. Jego wzrok spoczął na twarzy brata, która wyrażała złe zamiary. Powoli zaczął przesuwać się w stronę wyjścia.

- Czemu ucikasz?
Zapytał rozbawiony. Widząc strach brata.

- Bo nie chcę tu być - syknął przez zaciśnięte zęby. Znów przesunął się nieznacznie, powoli wycofując się. Koszmary powróciły, jednak może nie ucierpi za bardzo. Nie czuł się tak jak normalnie przy rodzinie...

- Ale nie odchoć braciszku.
W mgnieniu oka staną przy nim i chwycił go za rękę.
- Możemy się zabawić.
Powiedział puszczając go.
- Wiedziałem, że ja zrobiłem coś złego. dlago jestem archaniołem cienia ale on?
Powiedział do siebie. Zmierzył chłopca. Czuł jego strach. Napawał się nim. W umyśle odsłaniały u się kolejne okrutne zdjęcia. Miał ochotę się roześniać. Ale powstrzymał się. Ostatni obrazbył jednak nie wyraźny.
- Kto przyczynił się do twojej śmierci.
Zapytał zimnym i twardym głosem. Tak nie podobnym do tego wcześniejszego.

- Dużo rzeczy - wyjąkał. - Ten sokół, rówieśnicy z sierocińca, opiekunka, która o nic nie dbała - dodał, opadając na ziemię. Mimo to nadal posuwał się w stronę wyjścia. Jego oczy błyszczały trwogą. Spuścił wzrok na ziemię.

- Och nie musisz padać na kolana.
Powiedział juz się śmiejąc. Był to zimny śmiech. Przeszywający.
Patrzył jak brat uniża się.

Po policzku anioła niemalże spłynęła łza... Niemożliwe! A jednak, wspomnienia stały się zbyt bliskie. Były tutaj, stały naprzeciw niego. Tylko żywe... Podwinął nogi i z przerażeniem patrzył na brata. Tylko wyczekiwał aż coś zacznie go boleć.

- Och myślisz, że robienie ci krzywdy będzie zabawne.
Roześmiał się głośno. Zimne oczy zmieżyły brata.
Podleciał do niego i chwycił za włosy ciągnąć w górę.
- Wstawaj i przestań się mazgajić dziewczyna patrzy a ja pozwolę ci żyć w lęku.
Machną skrzydłami i wzbił się w powietrze.
WSZ

Po chwili kępka białych włosów została z niemałym bólem wyrwana a dzieciak opadł na ziemię. Zasołonił twarz rękami i siedział przez długoą chwilę niruchomo. Jednak po chwili dopadły go drgawiki.

Powoli się wyprostowałam. Gdy ta druga postać znikła cały świat nabrał kolorów. Wcześniej czułam się jakby coś ciężkiego mnie przygniatało i nie pozwalało mi się ruszać. Dodatkowo czułam przyjemność identyczną do tej gdy gnębiłam ludzi we śnie.
To było niesamowite doświadczenie ale szybko się otrząsnęłam.
-Toboe, nic ci nie jest?-Spytałam się wystraszona patrząc na chłopaka i ocierając krew z czoła. Zdawałam się nie zauważać że moje ubranie jest w strzępkach i odsłania mi wszystko.