Wgłębienie Niespełnionych Marzeń

Na jednej z polan jest ogromne wgłębienie w ziemi. Pełno w nim różnego rodzaju kartek, są one zapisane. Każda kartka ma jedno niespełnione marzenie. Co jakiś czas z nieba spada kolejna kartka z jakimś marzeniem, którego nie udało się zrealizować. Może odnajdziesz tu swoje kartki? Może chcesz zobaczyć jakie plany mieli inni?

Mat podszedł do dziury. Spojrzał na stos kartek. Chwycił jedną. ,, Zakochać się na śmierć i życie" odczytał. Czy on się kiedyś zakochał aż tak mocno? Fajne maże nie. Dziwne, że się nie pełniło. Tak rozmyślając przeczytał jeszcze kilka kartek. Potem się zmęczył. Położył się na plecach i spojrzał w niebo. Nie samowite. Jak by zamiast deszcz padał papier. Co jakiś czas jakiś papier z fruwały i wpadał do dziury.

Ethir przybyła na wysypisko jako kotka. Nie zawsze tak podróżowała, ale tym razem było jej wygodniej. Przeciągnęła się leniwie. Obrzuciła chłodnym wzrokiem okolicę. Podeszła do czarnej plamki malującej się na tle pokładów zapisanych kartek.

Mat usłyszał szelest kroków. Zobaczył kota.
- Witaj.
Nie był pewien czy mówi d duszy ale zawsze można spróbować.

-Witaj- odpowiedziała mu już dziewczyna. Siadła zgrabnie na stercie papieru i zaczęła przeglądać kartki. Były tam zapisane najróżniejsze marzenia. Ethir uśmiechnęła się drwiąco.

Chłopa spojżał na nią zdumiony.
- Co cię śmieszy.
Wstał i usiadł obok, tak by widzieć co czyta.

-Ludzkie marzenia. Takie naiwne... - powiedziała z kpiącym smutkiem. Odłożyła kartkę i zamyśliła się. Spojrzała gdzieś w dal i zawiesiła tam wzrok. Jej twarz przybrała obojętny, chłodny wyraz. Była jednak zasłonięta kapturem więc nieznajomy nie mógł tego widzieć.

- Jestem Mat.
Powiedział z namysłem. Ta dawno nie słyszał swojego imienia. Wydało mu się takie obce i dziwne. Jak by należało do kogoś innego innego.

- Miło mi - powiedział bez cienia emocji w głosie. Już chyba nawet nie pamiętała jak się uśmiecha. Ale to nie było potrzebne do wykonywania powierzonego jej zadania. Lubiła swoją robotę.

- A ty jak masz na imie.
Nacisną lekko. Nawet nie zauważył brakuemocji w jej głosie. Może za bardzo był do chłodu przyzwyczajony.

-Ethir. Co Cię tu przywiało? - zadała pierwsze dziś pytanie. Nie zależało jej zbyt na odpowiedzi, ale nudziło jej się. Lubiła obserwować emocje innych. Karmiła się zwłaszcza tymi negatywnymi.

- A brak pojęcia gdzie jetem
Powiedział wesoło. Była to prawda, Nie był pewien dzie się znajduje. Domyślał się, że siedzi na nie spełnionych mażeniach, al co poza tym?

- A jak umarłeś?
Nie miała zahamowań, lecz była nadzwyczaj spokojna. Właściwie niemożliwością było wyprowadzenie jej z równowagi. Chłodna logika.

- ćpałem, piłem, ogólnie imprezowałem. Sama rozumiesz. Nie pamiętam.
Powiedział nadal wesoło. Nie napawało go to ani wstrętem ali bulem. Nawet się cieszył, że nie żyje.

Dziewczyna westchnęła.
-Głupio tak zmarnować życie, prawda? - było to pytanie retoryczne lecz zabrzmiała w nim nutka ironii.