Brama Do Świata Żywych

-Ta brama to przejście do świata żywych- Wyjaśniłam.
-A ja jestem tu strażnikiem.- Dodałam z dumą.

Odsunął się na krok, obrzucając bramę niechętnym spojrzeniem. Skrzywił się lekko.
-Ten cały świat żywych to mieszanina kłamstw i okrucieństwa. Tam nie ma miejsca na nic..

-Morze tak morze nie. Czas leczy rany, ale i tak najlepszym lekarzem jest śmierć.- Powiedziałam w zamyśleniu.- Ja tam za bardzo nie bywałam nawet za życia.

-Niewiarygodne jest jak wielu śmiertelników, pozornie szczęśliwych, nosi w sercu ogromny ból. I jak często prowadzi on do śmierci.
Mówił tak spokojnym tonem jakby dyskutował po prostu o pogodzie.
-Ja świat poznałem od najgorszej strony

-Cóż w takim razie cieszę się że ja go nie poznałam. Wygodniej jest patrzeć z góry na skrzydłach anioła. -Powiedziałam równie obojętnym tonem. zastanawiałam się także ile jeszcze zdolności zyskuję podchodząc do bramy.

-Pewnie tak. Wielu tam na świecie pewnie Ci zazdrości.
Zerknął na nią kątem oka, poprawiając sięgające do ramion, czarne włosy.

-Hmm zobaczmy. Widzę że nie żyjesz już dość długo. Miałeś brata i długo podróżowałeś; skazany niesłusznie, zabity podczas przeprowadzania rebelii, tak?- Spytałam podając dość sporą ilość informacji jak na osobę którą widzi się pierwszy raz.

Wyglądał na coraz to bardziej zdumionego, co było nowością na jego pozbawionej emocji twarzy.
-Naprawdę sporo o mnie wiesz. Ale tak, zgadza się. Tak właśnie było.
Powoli zdumienie opadało.
-Kolejny dowód niewdzięczności ludzkiej ; śmierć za próbę pomocy.

-Skoro tak uważasz. Ale czasem rodzą się dobrzy ludzie, jesteś tego żywym a raczej martwym przykładem.- Powiedziałam Manipulując kształtem bramy tak by dało się usiąść na wysuniętym pręcie.

-Nie jestem dobry, po prostu działałem w słusznej sprawie. Byłem mordercą, karałem złych ludzi co czyniło mnie podobnym do nich. Nie wierzę, że na świecie są jeszcze dobrzy ludzie.
Oparł się o bramę.

-Jak chcesz zrobię miejsce do siedzenia i dla ciebie.- Powiedziałam spokojnie przygotowując się do szybkiego rzucenia rozkazu w razie potrzeby.
-Skoro tak brzydzi cię świat ludzi to po co tu przyszyłeś? To miejsce jest mu najbliższe.

-Postoję - powiedział krótko, patrząc zamyślonym wzrokiem na bramę. W końcu wyprostował się i nie spuszczając wzroku z bramy, zaczął mówić spokojnym głosem.
-Tam gdzieś jest mój młodszy brat. Mam nadzieję, że nie cierpi jak ja cierpiałem.

-Jeśli chcesz możesz go poszukać, jeśli ci na nim bardzo zależy stań się aniołem stróżem i broń go. Po to właśnie jest ta brama.

-Nie potrafiłbym. Kiedyś podróżował u mego boku jednak odszedł, nie chciał ani mnie ani życia które prowadziłem. Wtedy byłem zły na niego, teraz ciesze się, że nie podzielił mojego losu.
Warga delikatnie mu zadrżała.
-Jasno powiedział, że nie chce mieć ze mną nic wspólnego.

-Może miał nadzieję że ostre słowa zmienią twoje nastawienie do świata i zrezygnujesz z tego co robiłeś. A teraz żałuje że się z tobą rozstał.